Bilinmezliklerle dolu olan bu hayat, bu acı imtihan beni boğuyor. Bir başarma arzusudur ki tutturmuş gidiyor herkesin dilinde.
Sürekli yarınımı düşünmekten; bugünümü yaşayamaz hale geldim. Hiçbir hamleyi öncesinden saptayamıyorum artık.Tabii saptayamadığım için ardı ardına gelen sayısız şoklar, şaşırmış ya da belki şaşırmamış numaraları... İnanın yıldım. Sürekli oyunlar oynamaktan, her duruma, her tepkiye göre ayrı bir rol takınmaktan yıldım. Bilmiyorum ne zaman kendim olabileceğim? Bilemiyorum sevgili okur, ne yapmalı?
Keşke biraz güç ve biraz umut olsa içimde.
Koşturabilsem hoyratça ve 'başarabilsem' toplumun gözünde.
Kurabilsem 'düzenli' bir yaşam ve yapabilecek tek bir şeyim kalsa; yıkım!
Bence her şeyi yerli yerinde tıkır tıkır işleyen bir hayat kurduğunda, o hayatı yerle yeksan edecek bir felaket kurgulamakta farz olur.Milyonlarcasının ulaşmak için çabaladığı şeye ulaşıp üzerine bir dakika düşünmeden yıkmak!
Sizce de bu yıkımın düşüncesi bile müthiş haz değil mi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder